De Rotterdamse pianist Henri Noorlander debuteert op zijn 63ste. Dat zou je laat kunnen noemen, maar als je weet dan Henri pas in 2014 als prof aan de slag ging, valt het reuze mee. Voor die tijd speelde Noorlander als ‘amateur’.

Nu zet hij met de cd ‘Let’s Go Back’ een enorme stap voorwaarts. Het album bevat uitsluitend eigen swingende, ruimtelijke en sferische composities en klinkt als een klok. Dat komt mede omdat Noorlander zich heeft omringd met doorgewinterde beroepsmusici als gitarist Marzio Scholten, saxofonist Nils y Haften, bassist Cord Heineking en drummer Niek de Bruijn. Maar hier is geen sprake van ‘buying a band’. Noorlander speelt overtuigend zijn moderne melodieuze stukken, met een zelfverzekerd touché. En zijn kwintet is een ‘echte’ hechte band.

In zijn ‘liner notes’ prijst Henri zijn bandleden de hemel in en dat siert hem. Maar het zijn wel degelijk Noorlanders stukken die worden uitgevoerd en die zijn niet het werk van een amateur. Het moge dan zo zijn dat Marzio Scholten als coach optrad; componeren doe je toch vooral zelf. Dat Noorlander direct in de major league meedoet, komt ook omdat hij opgroeide in een muzikaal gezin. Thuis werd veel naar jazz geluisterd. Een conservatoriumstudie zat er voor Henri niet in, maar dat hield hem niet tegen. Op eigen kracht bereikte Noorlander het hoge niveau waarmee hij zich nu presenteert. Voordeel van zestigplusser zijn is dat je het nodige hebt meegemaakt. Die ervaringen heeft Henri vertaald naar tien eigentijdse composities waarmee hij in gedachten terugkeert naar vroeger tijden.

Hans Invernizzi

Henri Noorlander, Piano. Nils van Haften, Saxofoon. Cord Heineking, Bas. Michiel Stekelenburg, Gitaar. Ruud Voesten, drums.